Yolculuğa Dair

Geçenlerde 2. Dünya Savaşı’nı anlatan filmlerden birini izlerken bir sahnede aklıma düştü; Çocuk olmak nasıl bir şeydi?

Filmde, bir çocuğun savaş ortamında bir çalıyı top yapıp oynadığı, hatta çok da mutlu olduğu bir sahne vardı. Kendi kendime “çocuk her yerde çocuk” dedim. Sonra bir anda bu duygunun nasıl böyle bir ortamda “tertemiz” ortaya çıkabildiğini, yaratıcılıkla birleşip o küçük çocuğun davranışına nasıl yansıdığını düşündüm. Savaş ortamında korkuyu yaratan tüm etkenler herkes için aynı aslında. Buna rağmen çocuktaki yansıması ile babasındaki yansıması bambaşkaydı.

Aslında o yollardan biz de geçtik. Hepimiz beyaz bir sayfayla dünyaya geliyoruz. Yaşanmışlıklarımız sayfayı ağırlaştırmadan önce her şeyle başa çıkabileceğimize ve geçeceğine olan inancımız sonsuz. Zamanla edinilen tecrübeler, zedelenen duygular davranışlarımızı da kısıtlamaya başlıyor. Halbuki yaşanmış ve bitmiş olayları değiştirmenin mümkün olmadığını unutuyoruz

İş hayatında da benzer durumu çok yaşamıyor muyuz?

Yeni bir işe kabul aldığınız anı düşünün. Ya da yeni bir iş kurduğunuzu. Tüm sorumluluklarınızı yerine getireceğinize olan inancınız tamdır. Uçarak gidersiniz işe ☺

Bu inançla başladığınız işte, şartlar ve ortam değişmese bile zaman içinde neden ve nasıl olduğunu anlayamadığınız şekilde motivasyonunuz düşer.

Sonra nedeni için sebepler aramaya başlarsınız. Bulduklarınızın büyük ölçüde ya değiştirme imkanınızın olmadığı ya da değiştirme gücünü kendinizde bul(a)madığınız olaylar ve bunların etkilerinden oluştuğunu görürsünüz. Ya kabullenirsiniz, bir şekilde devam edersiniz, ya geçici ve basit baş etme yöntemleri bulursunuz, ya da yeni sulara yelken açarsınız.

Halbuki işe başladığınız gün de, bugün de temel ortam çok değişmemiştir. Şirket ve kültür aynıdır, çalışanlar ve yöneticilerde büyük değişiklikler yoktur. Söylemler bile aynıdır aslında. Ne oldu da bugün böylesiniz?

Çünkü algılarınız kaygıya dönüştü.

Hatta büyük çoğunluğu da balon, onları fark edip patlatsanız gerçek resmi görebileceksiniz. İşte bu balon patlatma operasyonunu ben “Çocuk Yalınlığı”’na dönmek olarak adlandırıyorum. Tabi ki sorunlarınızın bir kısmı gerçek. Ancak onu da görebilmenin yolu sadeleşmekten geçiyor.

Kolay olduğunu söyleyemem, ama algılarımızı çocuk yalınlığı mertebesine “yükselttiğimizde” sahte gündemlerden uzaklaşıp gerçek sebep ve sonuçlara ulaşabileceğimize inanıyorum

Sevgi ve saygılarımla