Yolculuğa Dair

Bir “aydınlanma” durumu da bu soru ile olmuştu bende… “Hayat amacınız nedir?”
-E iyi insan olmak…
-Yani?...

Günlük koşuşturmada o kadar ne istediğimizden uzaklaşıyoruz ki, böyle bir soru ile karşılaştığımızda benliğimiz önce bir savunmaya geçiyor… Çünkü ne için çabaladığımızı ve mücadele ettiğimizi unutuveriyoruz. Yetişecek raporlar, tutturulacak hedefler, mutlu edilecek patronlar ya da çocuğa seçilecek okullar, ödenecek faturalar, yapılacak tatiller… Sayısız sebep var bizi oyalayacak. Bir de hayat amacını sorgulamakla mı vakit kaybedelim yani. Yaşıyoruz gidiyor işte… Ne zaman ki tıkanıyor bir yerde o zaman duruyoruz. Ya da biri bir anda bu soruyla frenimize basıyor.

Çok hümanist bir şekilde hayat amacımı “iyi insan olmak” ile cevapladığımı sanırken bu tanımın bana da pek bir sığ geldiğini itiraf etmeliyim. Ben iyi bir insanım…Eee n’olmuş, ben de iyi insanım?!

Ne olunca iyi insanım ben? Kime iyiyim? Kime ne faydam var? Nasıl anlıyorum, anlatıyorum iyi insan olduğumu? Daha onlarca soru. Hepsini cevaplıyorum ara ara. Her seferinde yeni bir şey ekleniyor cevaplara. Böyle böyle gerçek hayat amacımı buldum sanırım. En büyük hayalimi paylaşmamıştım ama bunu paylaşayım sizinle… En öz haliyle;

“İyi hissetmek, iyi hissettirmek”

İsteyene tabi ☺